Informatie over fabels en fabels in de Middeleeuwen
Een fabel is korte, verzonnen vertelling die een zedenles aanschouwelijke voorstelt. De karakters die in een fabel spelen zijn meestal dieren met menselijke trekken, zoals praten, gevoelens, enz.
Oorspronkelijk had de fabel een episch karakter maar in de middeleeuwen kwam de nadruk te liggen op het didactische en moraliserende karakter. In de Middeleeuwen was er voor de Kerk veel onrust over de fabels, omdat zij vonden dat dieren en mensen niet gelijkwaardig konden voorgesteld worden, dus mensen zouden de wijze les uit de fabels nooit kunnen opvolgen.
In de vroege Middeleeuwen lag het centrum van de fabels in Frankrijk. Toen fabels populair begonnen te worden, verspreidden ze zich richting Noord-Frankrijk.
Fabels waren heel belangrijk in de Middeleeuwen (vanwege die wijze lessen). Dat ze belangrijk waren blijkt ook uit vele illustraties en beeldende kunsten over fabeldieren.
Ik als fabeldier
Als fabeldier zou ik een witte tijger zijn. Dat het mijn lievelingsdier is speelt een grote rol. Waarom ik verder een witte tijger zou zijn, is omdat het een machtig dier is. En een apart dier. Het is niet zomaar een tijger met de normale bruine kleur en de zwarte strepen. Nee, deze tijger heeft een prachtige witte vacht, waar zich de zwarte strepen op bevindt.
De poten/klauwen van de witte tijger zijn groot en sterk en het dier is zelf ook ongelofelijk sterk. Ik vind dat de witte tijger ook erg mooie ogen heeft en volgens mij is het haar van deze tijger zijdezacht, maar dat weet ik natuurlijk niet zeker!
Ik vind de karakters van tijgers ook erg mooi: onafhankelijk, sterk, een eigen wil en slim.
Als ik een witte tijger zou wezen, zo ik ook onafhankelijk en sterk zijn. Ik zou weten wat ik wil en ik zou weten wie ik moest vertrouwen of niet. Ik zou aaibaar kunnen zijn voor mensen, maar ik zou ze ook kunnen aanvallen als ik merk dat ik het niet vertrouw. Als witte tijger zou ik leven in de sneeuw, mijn vacht zou dik en zacht zijn en mijn strepen zouden in en in zwart zijn. Dieren en mensen zouden opzien tegen mij, zouden respect voor mij hebben. Niet dat ik ze zou behandelen als slaaf, ik zou een heel vriendelijke witte tijger zijn. Maar wanneer er gevaar zou dreigen, zou ik ook echt een wild dier zijn waar je liever niet mee te maken zou willen hebben.
Eigen geschreven fabel met mezelf in de hoofdrol om anderen een wijze les te leren
"Consequenties"
Met mijn grote poten laat ik een spoor achter in de sneeuw. Lang zullen de sporen niet te zien zijn, want het begint te sneeuwen. De sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden en komen terecht op mijn vacht. Ik loop door mijn rijk. Twee jaar terug werd ik aangewezen om hier te regeren, omdat niemand zo zijn zin kon doordraven als ik. En volgens de bewoners heb ik ook de beste ideeën, die het meest overeenkomen met de bewoners hier. Ik moest de verkiezing opnemen tegen Witte Wolf. Ik won met meer dan tachtig procent. Witte Wolf was erg jaloers, maar hij heeft zich er nu bij neergelegd en is zijn eigen bedrijf begonnen. Met zijn bedrijf graaft hij sneeuw van het ijs, zodat de ijsberen kunnen schaatsen, de zeehonden kunnen glijden en de andere bewoners kunnen genieten van het speelparadijs. Al heb ik de laatste tijd klachten gehoord over Witte Wolf. Daarom had ik besloten vandaag een wandeling te maken door mijn rijk. Om met mijn eigen ogen te zien wat er mis gaat en wat niet.
Na al een tijdje gelopen te hebben, hoor ik een jammerende stem. "Maar dat wil ik niet, meneer! Dat kan ik niet, dan breek ik de wet! Dan breek ik mijn vriendschap met de koningin! Dan ga ik de gevangenis in en kan ik ook niet voor mijn familie zorgen!" Mijn oren draaien de kant op waar de stem vandaan kwam. Ik hoor nu ook een tweede stem en met mijn ijsblauwe ogen spiek ik om het hoekje van een sneeuwberg heen. Daar staan Witte Wolf en Kleine Vos. "En toch ga je het doen! Het is de bedoeling om dit rijk te vernietigen! Het is de bedoeling om na de twee jaar eindelijk wraak te kunnen nemen! Ik wil dit rijk regeren en iedereen die daar niet aan mee wilt werken zult dat voelen!" Roept Witte Wolf. "Ik wil niet mee doen..!" Zegt de jammerende stem van Kleine Vos opnieuw. "Je doet toch maar! Of wil je je familie nooit meer terug zien?" Zegt Witte Wolf gemeen en hij heft zijn poot op. "Oké, ik doe al mee..." Piept Kleine Vos. Van angst krimpt hij ineen. "Laat dit een waarschuwing zijn." Gromt Witte Wolf en hij geeft Kleine Vos een klap op zijn kop. Ik kom achter de sneeuwberg vandaan en grom. Mijn grom is zo hard, dat aan de andere kant van het rijk de vogels angstig uit de bomen wegvliegen. Witte Wolf en Kleine Vos schrikken zich dood. Al snel verdwijnt de schrik van Kleine Vos en verandert het in blijdschap. Hij rent naar mij toe en verstopt zich achter de sneeuwberg waar ik nu naast sta. Witte Wolf begint weg te rennen en ik sprint achter hem aan. Ik ben groter en daardoor kan ik grotere passen zetten dan Witte Wolf. Het duurt dan ook niet lang voordat ik naast hem ren. Angstig kijkt Witte Wolf mijn kant op, maar hij blijft rennen. Mijn enige optie is op hem springen en hem laten weten wat de regels zijn. Dus ik spring naar de zijkant, grijp met mijn klauwen het slanke lichaam van Witte Wolf en samen rollen we een eindje verder. Hij eindigt op zijn rug en ik eindig boven hem. "Mevrouw, ik, ik... Ik kan het uitleggen!" Stamelt Witte Wolf. Ik grom en kijk hem recht in zijn ogen aan. "Laat ik jou eens wat dingen uitleggen. Hier in mijn rijk wordt niet geslagen. Hier in mijn rijk mag je plannetjes maken om wraak te nemen, maar bedenk de volgende keer eerst even wat de consequenties daarvan kunnen zijn. En hier in mijn rijk wordt er niet gedwongen! Iedereen mag zelf weten wat diegene wil. Dit keer laat ik je gaan, gewoon omdat iemand zoals jij nog veel moet leren. Fouten mogen gemaakt worden, maar denk aan de consequenties. Ik ben niet streng, ik wil alleen het beste voor iedereen. Ik denk niet alleen aan mezelf, wat jij wel doet. Dat is al een grote fout. Natuurlijk moet je ook aan jezelf denken, maar nu dwing je voor de zoveelste keer iemand, alleen om iets voor jezelf. Ik ga jou in de gaten houden, zodat je geen gevaar voor mijn volk zal lopen, maar je verdient een kans om te laten zien dat je wel sociaal en vriendelijke bent. Dus pak deze kans aan, anders zal ik je toch echt op een andere, minder leuke manier deze les moeten leren!" Grom ik en ik blijf Witte Wolf in zijn ogen aankijken. "Sorry mevrouw Witte Tijger. U heeft helemaal gelijk. Ik zal deze kans om het opnieuw te proberen aanpakken. Ik zal anderen niet meer dwingen en minder aan mezelf denken. Ik heb respectloos gehandeld naar iedereen. Ik zal deze fout niet meer maken." De stem van Witte Wolf trilt wanneer hij dit zegt, maar ik hoor dat hij het meent. Dit keer vertrouw ik hem hierop en ik spring van hem af. Hij draait zich snel om en gaat snel weer staan. Ik geef hem een knikje en ren nog even lekker door de sneeuw. Zo, dat is ook opgelost!
Mijn wijze lessen in dit verhaal zijn: Je mag elkaar niet dwingen. Je moet respect hebben voor elkaar. Denk niet alleen aan jezelf, maar ook aan anderen. Wees niet bang om fouten te maken, je leert er alleen maar van. Denk aan de consequenties als je wat doet. Gebruik je geen zinloos geweld. En los de problemen op die je hebt op een rustige manier, zoals uitpraten. En als laatste: Doe wat je zelf wilt en waar jij je het beste bij voelt!
